In het laatste weekend van april vond de Duitse Geimeindetag plaats. Leden van doopsgezinde/menniste kerkgemeenschappen vanuit heel het land ontmoetten elkaar voor een weekend in Neuwied, onder het thema ‘Bron van Leven’. Enkele betrokkenen bij het doopsgezind seminarium in Amsterdam verzorgden meerdere workshops tijdens het weekend.
Op zaterdagochtend spraken we met gemeenteleden over de Pelgrimage van Vrede en Gerechtigheid, geïnspireerd door de de Wereldraad van Kerken. De workshop focuste op vier thema’s: waarheid en trauma, land en ontheemding, gendergerechtigheid, en racisme. Alhoewel deze thema’s vaak ver weg lijken te spelen, werd ons in deze workshop gevraagd te kijken waar we verbinding konden maken met onze eigen context. We spraken met elkaar over de geschiedenis van Russisch-Duitse doopsgezinden, het koloniale verleden, en hoe racisme en genderongelijkheid aanwezig zijn in de kerk van nu. Samen kwamen we tot de conclusie dat in al deze thema’s machtsrelaties een grote rol spelen. Daarnaast stelden we onszelf de vraag of en hoe we in onze theologie deze en andere ervaringen van onrecht meer centraal kunnen stellen.
‘s Middags werd er een link gelegd tussen klimaatgerechtigheid en vredestheologie. We leerden dat we voor klimaatgerechtigheid, naast direct geweld, ook indirect of cultureel geweld moeten aanpakken. Als voorbeeld zagen we een video over de bruinkoolwinning in Colombia en in Lützerath, Duitsland. Niet alleen is er sprake van direct politiegeweld tegen de bewoners en activisten, ook wordt geweld uitgeoefend doordat de bruinkoolwinning in deze gebieden wordt gelegitimeerd door de bredere maatschappelijke en sociale structuren. De workshop eindigde met de vraag: wat is de verantwoordelijkheid van onze vredeskerk? Als geweldloosheid en vrede centraal staan in onze theologie, hoe verhouden we ons dan tot andere vormen van geweld – naast direct geweld?
Op zondag werd in een schoolgebouw in Neuwied een Zoomverbinding gemaakt met broeders en zusters in Bogotá, Colombia. In kleine groepen deelden we onze associaties bij het lezen van Openbaring 22. We lazen de tekst niet als een visioen voor de toekomst, maar vanuit politiek-theologisch perspectief. Hierdoor werd de tekst een oproep voor vrede en (klimaat)gerechtigheid nu – en niet enkel een visie voor de toekomst.
We zijn de doopsgezinde gemeente in Neuwied dankbaar voor de gedegen voorbereiding en gastvrijheid. Het was mooi om met zoveel verschillende doopsgezinden bij elkaar te komen, en de eenheid te vieren zonder de diversiteit uit het oog te verliezen.
tekst: Eline van der Kaaden, student aan het doopsgezind seminarium