‘Risicoloos zijn is niet altijd de wil van God’

Partnerorganisaties van MCC in Myanmar zorgen voor voedsel en werken aan vrede tijdens het gewapend conflict in dat land.

Elke dag wanneer meneer Khong wakker wordt in Myanmar, heeft hij twee uitdagingen. Ten eerste, voorkomen dat hij gevangen wordt genomen, gerekruteerd of gedood door de militaire junta die worstelt om zijn regeringsmacht te behouden. Ten tweede, voedsel bezorgen aan mensen die zijn gevlucht naar afgelegen bergachtige gebieden van het land om de lange arm van de junta te ontlopen.

Khong, die vraagt ​​om zijn echte naam niet te gebruiken, beschreef onlangs de onzekerheid en wanhoop die hij en veel andere mensen vandaag de dag voelen in Myanmar, voorheen bekend als Birma. Hij sprak in de podcast “Relief, Development and Podcast” van Mennonite Central Committee (MCC) over het geweld en de honger die alomtegenwoordig zijn geworden in de jaren sinds het leger in 2021 de macht overnam.

‘Wanneer er sprake is van contact tussen het leger en burgers, is de manier waarop het leger de mensen behandelt erg gewelddadig’, zegt Khong, die samenwerkt met een van de partnerorganisaties van MCC. ‘Weet je, ze zullen snijden, ze zullen slaan, ze zullen zelfs doden. We hebben al onrechtmatige arrestaties meegemaakt. In deze situatie kan iedereen worden gearresteerd en eigenlijk kan het leger iedereen neerschieten, op elk moment, zelfs in de grootste stad. Ze hebben geen rechtvaardiging nodig. Er is geen rechtsstaat meer.’

In februari, na een reeks nederlagen, heeft het leger de nationale dienstplicht opnieuw ingevoerd voor alle mannen van 18 tot 35 jaar en vrouwen van 18 tot 27 jaar. Als gevolg hiervan staan ​​mensen in de rij voor paspoorten om het land te verlaten, verstoppen ze zich in afgelegen gebieden en glippen ze het land uit om de dienstplicht te ontlopen. Het leger gebruikt soms mensen die niet kunnen vechten om een ​​veld van landmijnen te ruimen, voordat de troepen dat doen, aldus Khong.

‘Elk gezin, elke moeder met zonen en dochters, voelt zich machteloos. Nu heeft dit invloed op elk gezin. De dienstplichtwet is heel slecht…’

Hij zegt dat hij extra risico loopt omdat hij zich inzet voor mensenrechten en vredesopbouw, en humanitaire hulp verleent.  

Het leger heeft de distributie van humanitaire goederen verboden omdat het gelooft dat humanitaire hulpverleners het verzet steunen, zegt hij. Toch voelt Khong als christen en vredesbrenger dat hij geen andere keuze heeft dan mensen in nood te helpen. 

MCC ondersteunt het werk van haar partners, die essentiële levensmiddelen, basis-medische benodigdheden, kinderonderwijs en hulp om inkomen te genereren, leveren. Zij gebruiken het onderwijs dat MCC heeft geboden ook om te werken aan vrede, en om vredesopbouw op grassroot-niveau te onderwijzen.  

‘De mensen van Myanmar roepen om vrede’, zegt Charles Conklin, MCC-vertegenwoordiger voor Myanmar en Cambodja, ‘maar ze hebben vaak het gevoel dat hun kreten niet gehoord worden. MCC is getuige geweest van het lijden en de hoop van de mensen van Myanmar – door hun roep om vrede te horen, hen te steunen en voor hen op te komen.’

Khong zegt dat hij door vredestraining heeft geleerd dat het voeden van mensen een manier is om vrede te brengen.

‘Niet één volk lijdt honger, de hele bevolking, miljoenen mensen lijden honger’, zegt Khong. Veel mensen, onder wie zijn moeder en grootouders, zijn naar afgelegen gebieden verhuisd om te ontsnappen aan luchtaanvallen en ander geweld, waardoor het vergaren van een stabiel inkomen sterk wordt bemoeilijkt. Ook de landbouw is onveilig vanwege landmijnen. Mensen hebben schulden bij elkaar om te kunnen betalen voor noodzakelijke dingen.

Door voedsel te verstrekken, zegt Khong, krijgen ontvangers een beetje verlichting van de voortdurende fysieke en mentale stress van de oorlog. Families die een week niet genoeg rijst hadden, hebben nu genoeg voor een maand. Ze kunnen meer dan één keer per dag eten. Hoewel hij geen statistieken heeft om het te bewijzen, gelooft hij dat het hebben van voedsel huiselijk geweld vermindert.  

Voedsel komt binnen in de vorm van geld, zegt Khong. Kerkleiders organiseren humanitaire ondersteuningsteams in elk dorp. Ze gebruiken de fondsen die de partner van MCC stuurt om voedsel te kopen op een lokale markt en dat te distribueren. Als er geen markt beschikbaar is, distribueren ondersteuningsteams geld zodat ontheemden voedsel kunnen kopen van degenen die het wel hebben.  

‘De donatie van MCC is een wonder voor ons geweest. En inspireert ons ook’, zegt hij. ‘We geloven nog steeds in God, en we danken God dat (…) we onze geloofsbroeders en -zusters als MCC hebben (…) die zich inzetten voor dit werk.’

‘We moeten humanitaire distributies heel geheim houden. Het is heel low profile, weet je, we vertellen het aan niemand’, zegt Khong. Toch geloven hij en andere pastors dat ‘risicoloos zijn niet altijd de wil van God is’.

Hij zegt dat de persoonlijke voldoening die hij voelt terwijl hij zinvol werk doet voor zijn land, zijn gemeenschap en de kerken, opweegt tegen het risico.  

Conklin zegt dat hij de inzet bewondert van de partners van MCC, die elke dag hun leven op het spel zetten om mensen in nood te helpen, hen te verzorgen en hun technieken aan te leren om de vicieuze cirkel van trauma, geweld en haat te doorbreken. 

‘Onze partnerorganisaties verzetten zich al sinds de militaire staatsgreep in 2021 tegen de oproep tot geweld, ondanks de druk van buren om de wapens op te nemen tegen de junta’, zegt Conklin. ‘Ze prediken vrede als het enige haalbare pad voorwaarts voor hun samenleving.’  

“Nu lopen zij, hun families en hun gemeenschappen het risico om te worden opgeroepen om aan de andere kant van het conflict te vechten’, zegt hij. ‘Als reactie hierop hebben ze ons om middelen gevraagd voor gewetensbezwaarden. We zijn opnieuw nederig over hun moed en overtuiging, dat ze zelfs nu van plan zijn op te staan ​​en nee te zeggen tegen oorlog, ondanks de extreme persoonlijke risico’s.’ 

Bijschrift bij bovenste foto:

Door MCC mede gefinancierde voedselpakketten worden klaargemaakt voor distributie aan intern ontheemden in Myanmar. (De persoon op de foto wordt niet bij naam genoemd ter bescherming. Deze persoon is niet dhr. Khong.) MCC-foto 
Tekst: Dit artikel komt van MCC (Mennonite Central Committee)