Iedereen is mens
‘Zou jij, als je buiten bent, je aan je nieuwe buren voorstellen en zeggen dat je net uit TBS komt? En stel dat jij die buurman bent, hoe zou je dan reageren?’ Op 11 juni werd het Gemeenteberaad gehouden in Mennorode, met als thema ‘Wereld van verschil’.
Deze vraag uit het publiek wordt gevolgd door applaus van de spelers. Het publiek bestaat uit de deelnemers aan het Gemeenteberaad, afgelopen 11 juni in Mennorode. Dat zijn geïnteresseerde doopsgezinden overal uit het land, workshopleiders van Menno’s Global Village, de Doopsgezinde Zending, WereldWerk, het seminarium, predikanten en werkers van het ADS-bureau. Op het podium staan medewerkers, buurtbewoners en patiënten van een TBS-kliniek. Ze hebben net hun voorstelling TBS On Tour gespeelt. Een voortelling over vooroordelen, keuzes maken en eigenlijk gewoon over mens zijn.
iedereen heeft een verhaal
Het thema van het Gemeenteberaad was, net als het nieuwe jaarthema ‘Wereld van verschil’. En mensen zíjn verschillend, zoveel is duidelijk. Uit alle hoeken van het land kwam mensen met allemaal hun eigen verhaal. Een verhaal dat verteld moest worden, na al die jaren coronaleed. Iedereen heeft een verhaal, maar uiteindelijk is iedereen gewoon mens, of je nou patiënt van een TBS-kliniek bent of docent aan het seminarium. Iedereen loopt tegen dingen aan in het leven.
De ochtend stond in het teken van workshops. Er werd gesproken over zendingswerk anno 2022 en over doopsgezinde migratie. Ook was er ruimte voor Kliederkerk, bespraken Alfred van Wijk en Sonja van der Meulen de kloof tussen arm en rijk in Nederland, en gaf Fulco van Hulst mensen de ruimte om na te denken over hun eigen vredesgetuigenis.
Buiten konden mensen verschillen aan de lijve ondervinden in het cultuurwisselspel, georganiseerd door Menno’s Global Village. Maar eigenlijk was de voorstelling TBS on Tour het hoogtepunt van de dag. Hoe duidelijk de verschillen voor aanvang van het optreden zijn (‘hij is patiënt en dat is een medewerker’, maar ook: ‘ik ben coördinator communicatie bij de ADS en zij zitten in een TBS-kliniek’) hoe fluïde ze eigenlijk blijken te zijn na het optreden. Iedereen is gewoon mens.
maar ik zou toch ook het gesprek aangaan
Na het applaus is iedereen heel eerlijk. Eén van de spelers antwoordt: ‘Ik denk niet dat ik zo op de man af zeg dat ik uit een kliniek kom, maar ik zal zeker duidelijk maken dat ik een andere weg bewandeld heb dan de meeste mensen.’ Ook uit de zaal kwam een heel eerlijk antwoord: ‘Ik zal eerlijk zijn: ik denk wel dat ik even zou moeten slikken, en ook dat ik daarvan zou schrikken, als mijn nieuwe buurman of -vrouw zou zeggen dat hij/zij uit een TBS-kliniek komt, maar ik zou ook het gesprek aangaan, uiteindelijk.’
De vragen waren mooi, het stuk was mooi en ondanks alle verschillen kwam alles en iedereen even samen, daar aan het einde van deze bijzondere dag.
Tekst Kalle Brüsewitz
Beeld: Franka Riesmeijer, Kalle Brüsewitz
