Anders denken over God
Bijbelse verhalen zijn van grote invloed geweest op onze cultuur, meer dan we vaak beseffen. Ze zijn niet het exclusieve bezit van de kerk, maar behoren tot het cultureel erfgoed van onze samenleving, waarvan de oorsprong ligt bij het bijbelse volk Israël. Het gaat steeds om unieke, niet-zozeer historische, bééldende verhalen met een verborgen wijsheid, erop gericht hoe wij mensen kunnen leren hoe met deze aarde en alle leven om te gaan.
Deze wijsheid wordt in deze verhalen gezien als afkomstig van een ‘God’, die in die verhalen af en toe het woord neemt. Een gedachte die voor niet-gelovigen uiteraard ondenkbaar is. Maar ook gelovigen kunnen met de gedachte aan een ‘God’ als een bovennatuurlijke werkelijkheid, die deze wereld geschapen zou hebben en daarin af en toe op wonderbaarlijke wijze ingrijpt, dikwijls niets meer beginnen. Maar blijft er ons dan nog zoiets over als een geloof dat richting kan geven aan ons leven?
Dominee Carel ter Linden (1933) staat bekend als vrijzinnig en is bij het grote publiek vooral bekend als informeel hofpredikant van de koninklijke familie. Over God spreekt hij als Geest die ons inspireert tot het doen van liefde, trouw en rechtvaardigheid. ‘God kent zichzelf niet, zoals ook de liefde zichzelf niet kent. Het is de mens die het moet doen.’