Naar ‘de Preekstoel’

Voorbij Stavanger rijst uit de Lysefjorden loodrecht een meer dan zeshonderd meter hoge rots omhoog. Vanwege het vlakke plateau aan de bovenzijde heeft de grillige formatie de naam ‘Preekstoel’ gekregen.

Er zijn diverse wegen die naar de Preekstoel leiden. Een moeizame, twee uur lange klimpartij over een rotspad geeft toegang tot de bovenzijde van de stenen kansel. Het water van de fjord voorziet in meerdere mogelijkheden om de voet van het grillig gevormde gevaarte te bereiken. Op een luxe langzame manier aan boord van een salonboot met glazen dak, om er maar eens één te noemen. Of in oranje overall gestoken, achter elkaar zittend op een snelle rubberboot.

Boven omschreven indrukken deed ik onlangs op tijdens een cruise met de ‘Rotterdam’ naar Noorwegen en Lerwick, op één van de Shetland-eilanden. Samen met mijn zorgvriendin, Jolanda. Het was voorjaarsvakantie en naast de gebruikelijke Amerikanen scheepten veel Hollandse gezinnen zich in, samen met hun grootouders. Onder de bemanning in de dienstverlenende sector veel Javanen en Balinezen. In totaal waren er 54 nationaliteiten aan boord. Gezellig gekletst met een leraar uit North Carolina. Het bleek dat we over veel zaken dezelfde mening deelden.

Mijn hoofddoel van deze trip bestond uit een bezoek aan de haven van het stadje Lerwick. Ooit lag daar een vrachtschip met panne en werden wij als reparatie team op zondag ingevlogen, begeleid door een bekoorlijke stewardess met een humeur om op te schieten. Een schaapherder vervloekte met gebalde vuisten ons tweemotorig vliegtuigje, toen de piloot met een duikvlucht de kudde schapen van de landingsbaan joeg.

De schepper aller dingen wilde met de preekstoel iets duidelijk maken

Nadat we met de tender van de voor anker liggende ‘Rotterdam’ aan wal waren gegaan, bleek de tijd op Lerwick een halve eeuw te hebben stilgestaan. Het aantal auto’s was iets toegenomen, en als de moeders ‘s ochtends hun kinderen naar school brachten was er sprake van een ware file. Ergens aan de kust was een moderne mosselkwekerij verrezen en een vestiging van de Co-op, maar daar hield het dan ook mee op. Lerwick: ‘wick’ betekent lont. Maar tot nu toe wist niemand dat te ontsteken.

Na het bezoek aan Lerwick lichtte de ‘Rotterdam’ haar ankers en zette koers naar Edinburg. Ruimschoots de tijd dus om mijn gedachten te ordenen en zo kwam de uit een rots gehouwen Preekstoel aan de Lysefjord nabij Stavanger mij weer voor de ogen..

Waar de Schepper aller dingen met dat tussen hemel men aarde zwevende plateau aan de vertegenwoordigers van alle geloofsgemeenschappen duidelijk wilde maken, dat zij elkaar gastvrij de gelegenheid dienden te gunnen om het woord te voeren. Ook dat er voor het kerkvolk meerdere manieren van luisteren zijn. Enerzijds in de glazen bubbel van een salonboot, zodat zij geen hand hoeven uit te steken naar hun naaste. Of anderzijds, gestoken in een oranje overall en zittend in een snelle rubberboot, klaar om hen die in nood zijn te hulp te snellen. Want de fjorden staan bekend om hun snelle weersomslag. Zonlicht en witte wolken wisselen af met woelige buien. Luisteraars die zich veilig waanden aan de voet van Preekstoel worden overvallen door de elementen. En krijgen door oranje mannen een helpende hand toegereikt. Ook striemen regen en hagel de honderden meters hoger gelegen ruime kansel, zodat op het beijzelde oppervlak de voorgangers onderuitgaan. Ze hebben elkaar nodig om weer op te staan.

En allen de onzichtbare hand van God.

Tekst: Cees van der Jagt
Beeld: Maksim Shutov